Janusz Korczak mawiał, że: „Nie ma dzieci – są ludzie”. Jest to niekwestionowana prawda. Dzieci – tak samo jak dorośli – przeżywają rozterki i mają problemy emocjonalne. Z tą różnicą, że nie potrafią sobie z nimi radzić. Z pomocą przychodzi wówczas psycholog dziecięcy. Podpowiadamy, jak wybrać psychologa dla dziecka w Warszawie.
Psychoterapia dziecięca – Warszawa
Znany psychoterapeuta w Warszawie pomoże uporać się z problemami, jakie dotykają dzieci i młodzież. W pracy psychoterapeuty ważne są kwalifikacje i doświadczenie, ale też zaufanie, jakim obdarzają specjalistę pacjenci. Z pewnością warto więc zwrócić uwagę na psychoterapeutę, który jest ceniony w środowisku pacjentów. Można przeanalizować dostępne w sieci opinie i zapoznać się ze specjalnością wybranego psychologa (wszelkie informacje zawarte są na stronie poradni czy psychologa).
Psychoterapia dzieci – kiedy należy szukać pomocy?
Wsparcie psychoterapeuty dziecięcego może być nieocenioną pomocą – tak naprawdę dla każdego dziecka. Czasy, w jakich przyszło dorastać naszym dzieciom, tylko z pozoru są łatwiejsze. Owszem, dzieci mają mnóstwo udogodnień; ciepłe ubrania, własne pokoje urządzone zgodnie z najnowszymi trendami, zabawki i gadżety elektroniczne.
Z drugiej jednak strony są przytłoczone codziennymi problemami: nadmiarem nauki w szkole, presją ze strony rówieśników, oczekiwaniami społecznymi. Nie wspominając o sytuacjach kryzysowych, które przydarzają się w każdej rodzinie – rozwód rodziców, śmierć bliskiej osoby, choroba, przeprowadzka, uzależnienie rodzica itp. Takie sytuacje generują ogromny stres i rewolucję w życiu dziecka. Zawsze warto skonsultować się wtedy z psychologiem dziecięcym.
Rodzicu – bądź obecny i obserwuj swoje dziecko
Rodzic zna swoje dziecko najlepiej. Kiedy w znaczący sposób zmienia się zachowanie dziecka – to czas, aby niezwłocznie działać. Pamiętaj, że tak zwane trudne zachowania zawsze są prośbą o pomoc. Trudności dziecka mogą sygnalizować takie zachowania jak:
- agresja
- tiki nerwowe
- lęki
- moczenie nocne
- obgryzanie paznokci
- samookaleczanie się
- przygnębienie
- bezsenność lub nadmierna senność
- odmowa jedzenia lub napady jedzenia (może to wskazywać na zaburzenia odżywiania)
- izolowanie się itp.
Wybór psychologa – czym się kierować?
Psychoterapia dziecka to specyficzna dziedzina. Psychoterapeuta dziecięcy musi legitymować się odpowiednim wykształceniem (wielu specjalistów dokształca się również właśnie w dziedzinie psychologii dziecięcej) oraz doświadczeniem. Musi to być osoba sprawdzona i godna zaufania, ponieważ nie jest łatwo zdobyć przychylność dziecka. Warto też dowiedzieć się, w jakim nurcie terapeutycznym pracuje wybrany specjalista. Mogą to być: terapia Gestalt, niedyrektywna terapia zabawowa, podejście psychodynamiczne, podejście psychoanalityczne.
Wszelkie wątpliwości rozwieje także pierwsza konsultacja psychologiczna dzieci. Psycholog dziecięcy przede wszystkim przeprowadzi wywiad i zbierze wszelkie niezbędne informacje na temat rozwoju dziecka. Po zakończonej konsultacji przeprowadzi też rozmowę z rodzicami, podczas której wskaże problemy, z jakimi boryka się dziecko, a następnie przedstawi plan terapii.
Jak wyglądają wizyty u psychoterapeuty dziecięcego?
W procesie psychoterapii dzieci bardzo ważne jest zaangażowanie rodziców i pełna współpraca na linii terapeuta-rodzic. Część pracy trzeba bowiem wykonać z dzieckiem w domu, a także zmienić podejście i zmodyfikować swoje reakcje na niepożądane zachowania dziecka. Po 2-3 spotkaniach psychoterapeuta dobrze pozna sytuację dziecka i rodziny, co pozwoli wdrożyć skuteczną terapię.
Jeśli zaś chodzi o praktyczną stronę terapii – zwykle najlepsze efekty przynoszą sesje terapeutyczne trwające około godzinę (w zależności od problemu, potrzeb dziecka i nurtu terapeutycznego) i odbywające się raz w tygodniu. Jeśli mamy do czynienia z młodszym dzieckiem, to bardzo często wykorzystywane są elementy zabaw i gier. Starszym dzieciom i nastolatkom z reguły wystarcza rozmowa. Istnieje również możliwość odbycia terapii rodzinnej, w którą będą aktywnie zaangażowani wszyscy członkowie rodziny – zwłaszcza zaś ci, których relacje są problematyczne.