Co nauka mówi o kościele scjentologicznym?

Lafayette Ron Hubbard, to zmarły w 1986r. twórca scjentologii. W latach 30 i 40. XX wieku pisał książki z gatunku science fiction. Największą sensację wzbudziło jednak jego dzieło opisujące metody samorozwoju – Dianetyka – przewodnik rozumu ludzkiego wydana w 1950r. Dianetyka (gr: dia – przez, nous – rozum) zajmuje się metodami samopomocy dla ciała i umysłu, jednak bez elementów metafizyki czy religii. Praca stała się podwaliną nowego ruchu kościelnego -scjentologii (łac: scire – wiedzieć, gr: logos – nauka).

Scjentologia – nowa duchowość

Przedmiotem scjentologii jest praca człowieka nad osiągnięciem stanu clear, czyli oczyszczenia z fizycznych i duchowych zaburzeń oraz stanu thetan, czyli duchowej wolności boskiego nadczłowieka, takiego, którego nie ogranicza już czas i przestrzeń.

Hubbard stworzył pierwsze w USA centrum nauczania dianetyki, by w 1954r. założyć pierwszy, oficjalny już, Kościół scjentologiczny w Los Angeles. Ciało Hubbarda spoczęło w mauzoleum w Nowym Meksyku, w oczekiwaniu na ponowne narodziny. Podczas uroczystości żałobnych razem z nim pogrzebano wszystkie nagrania realizowane podczas publicznych wystąpień.

Kościół scjentologiczny – zlepek różnych idei i religii

Scjentologia to znak towarowy Religious Technology Center, opłacając koszty licencji można go bezpiecznie używać, by/lub sygnować nim np. wydawnictwa autorstwa Hubbarda do szerokiego rozpowszechniania.

Sami scjentolodzy postrzegają swój kościół jako organizację non-profit, której celem jest upowszechnianie idei rozwoju ducha ludzkiego, ale też udostępnianie programów doradztwa i rehabilitacji. Techniki opracowane przez twórcę religii/sekty mają leczyć stany depresyjne, uzależnienia, choroby psychiczne i wszelkie inne życiowe problemy, choćby szkolne.

Autor scjentologii, budując swoją teorię, oparł się na filozofii nauki – behawioryzmie, powstałym w opozycji do psychoanalizy, nurcie początków XX wieku oraz technikach rozwoju osobistego, niezwykle modnych i popularnych w latach 50. w USA. Miały one poprawiać wydajność w pracy, zwiększać akceptację społeczną, zmieniać postawy społeczne. Z tego nurtu wyrósł ogromny przemysł doradztwa/poradników na każdy temat.

Scjentologia i jej wyznawcy

Aby mógł powstać kościół scjentologiczny, niezbędny był stały dopływ jego wyznawców. Scjentolodzy korzystają ze sprawdzonych praktyk innych wyznań, poszukując nowych członków kościoła po prostu na ulicy, szczególnie w początkowej fazie powstawania.

Wybrani i komunikatywni przedstawiciele zaczepiali na ulicach przechodniów oferując im sprzedaż książek Hubbarda lub wykonanie intrygującego testu osobowości. Po przełamaniu pierwszych lodów, następowało zacieśnianie więzi poprzez kolejne spotkania i rozmowy. Proponowane testy były de facto zbiorem problemów mającym zweryfikować i zdiagnozować cechy osobowościowe pod kątem ich przydatności dla społeczności scjentologicznej. Punktem zaczepienia miały być wszelkie delikatnej natury problemy delikwenta, które można było wykorzystać w celu indoktrynacji.

Potencjalnej ofierze proponowano szkolenia i treningi osobowościowe, mające na celu uzdrowić jego duszę, zlikwidować problemy natury psychologicznej, przywrócić równowagę mentalną. Nadrzędnym celem było osiągnięcie totalnej wolności pozbawionej dotychczasowych hamulców, każde szkolenie prowadziło do tego odległego celu zakończonego nagrodą, a jednocześnie pozwalało na przechodzenie kolejnych stopni wtajemniczenia, obietnicy lepszego życia. Szkolenia były oczywiście płatne.

Najważniejsze tezy scjentologii

Kościół scjentologiczny kultywuje tezy, do których przekonuje swoich wyznawców: 

• każdy z nas jest nieśmiertelną istotą duchową – thetanem, składającym się z ciała i umysłu,
• thetan posiada wiele żyć, żyć będzie też po śmierci śmiertelnego ciała,
• każdy z nas jest z natury dobry, ale zostaje skażony/naznaczony chwilami cierpienia,
• prawdziwe jest to, co jest prawdziwe dla nas, wierzenia – tezy scjentologii nie są nikomu narzucane, powinny zostać zaakceptowane dobrowolnie  jako prawdziwe lub nieprawdziwe przez samych uczestników kościoła,
• zadaniem scjentologii jest  pomoc światu i uporanie się z takimi wszechobecnymi problemami  jak narkotyki, przestępczość, analfabetyzm, łamanie praw człowieka.

Artykuł napisała:
Wanda Jaworska

Źródło:

• Andrzej Zwoliński: Scjentologia. Kraków: Wydawnictwo WAM,