Czym jest dwubiegunowość? Jakie są przyczyny i objawy tej choroby?

Kobieta z chorobą afektywną dwubiegunową

Wyobraź sobie, że jednego dnia czujesz, że możesz wszystko. Drzwi stoją przed Tobą otworem, inwestycje gwarantują zyski, nowo poznana osoba jest miłością Twojego życia, a sen to opcja dla słabych, która dla Ciebie mogłaby nie istnieć. Następnego dnia wszystko przestaje mieć jakikolwiek sens, a Ty nie masz siły podnieść się z łóżka. Dla osób cierpiących na chorobę afektywną dwubiegunową takie huśtawki stanowią codzienność. Dowiedz się czym dokładnie jest dwubiegunowość, jak się objawia i jak z nią walczyć.

Choroba afektywna dwubiegunowa – co to jest?

Choroba afektywna dwubiegunowa (w skrócie CHAD) to schorzenie, które sprawia, że cierpiące na nią osoby regularnie i cyklicznie przechodzą od stanu manii (lub hipomanii) do stanu ciężkiej depresji.

Nazywana jest dwubiegunówką, ponieważ pacjent znajduje się nieustannie na skrajnym biegunie – albo czuje się niezniszczalny albo nie jest w stanie podnieść się z łózka a nawet czynności fizjologiczne mogą go przerastać. W okresach manii osoby chore na CHAD często czują olbrzymią i niezachwiana pewność siebie, która wpływa negatywnie na ich codzienność. Nie są bowiem w stanie ocenić ryzyka, nie myślą o konsekwencjach swoich działań. Właśnie dlatego często wchodzą w nieodpowiednie i przygodne relacje, zaciągają kredyty, których nie są w stanie spłacić, rujnują swoja karierę zawodową i potrafią z dnia na dzień zmienić swoje życie. Kiedy mania mija, przychodzi depresja, lęk i poczucie beznadzieli, z którego wybić może jedynie… kolejna mania. I tak w kółko. 

Choroba afektywna dwubiegunowa – skąd się bierze?

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie jaka jest przyczyną choroby afektywnej dwubiegunowej. Naukowcy podkreślają, ze choroba ma charakter dziedziczny. Jeżeli cierpiało na nią któreś z naszych rodziców istnieje ponad pięćdziesiąt procent pewności, że my także zachorujemy.

Bardzo często jednak wpływ na rozwój CHAD mają czynniki społeczne i środowiskowe, na przykład przebyte traumy czy bardzo silny i nagły stres, na przykład związany z utratą bliskiej osoby lub poczucia bezpieczeństwa. Podobnie jak w przypadku innych chorób psychicznych nie istnieje utarta reguła, a jest to raczej złożony proces. Nie każdy, kto przeszedł traumę zachoruje na dwubiegunówkę, podobnie nie każdy, kto ma do tego genetyczne predyspozycje. Lekarze zakładają, że najczęściej musi nastąpić styk biologicznych predyspozycji oraz czynników środowiskowych. 

Choroba afektywna dwubiegunowa – jak się objawia?

Choroba dwubiegunowa jak ja leczyć
Źródło: Pexels.com

Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej są stosunkowo charakterystyczne, chociaż mogą różnic się od siebie w zależności od konkretnego przypadku. Musimy jednak mieć do czynienia z następującymi po sobie epizodami depresji i manii. Depresja w przypadku CHAD ma bardzo typowy przebieg i nie różni się znacząco od innych zaburzeń depresyjnych. Mania natomiast wyróżnia się kilkoma cechami:

  • poczucie pewności siebie,
  • bezsenność,
  • przymus mówienia,
  • przymus robienia czegoś,
  • brak myślenia o konsekwencjach,
  • wzrost libido,
  • doskonały nastrój.

Choroba afektywna dwubiegunowa – sposoby leczenia

Choroba dwubiegunowa może bardzo negatywnie wpłynąć na życie pacjenta, dlatego powinien być on poddawany skutecznemu i przemyślanemu leczeniu. Najczęściej jest to połączenie psychoterapii i farmakoterapii. Wykorzystuje się w tym wypadku stabilizatory nastroju i leki przeciwpsychotyczny, na przykład kwetiapinę. Warto wiedzieć, że leczenie CHAD jest długotrwałe, a chory bardzo często musi brać leki do końca swojego życia. Kompleksowe i dobrze dobrane leczenie znacznie poprawia komfort życia i często sprawia, że choroba pozostaje w remisji przez długie lata a chory może normalnie funkcjonować.

Artykuł napisała:
Magdalena Polena
 – copywriterka, dziennikarka, freelancerka.
Na co dzień kolekcjonuje niepotrzebne fakty i wychowuje trzy koty.

Źródło:

  • J. Angst, A. Marneros. Bipolarity from ancient to modern times: conception, birth and rebirth. „J Affect Disord”. 67 (1-3), s. 3-19, 2001.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.