Czym jest superwizja? Dlaczego jest tak istotna?

Wielu pacjentów, którzy rozpoczynają pracę z psychoterapeutą zostaje przez niego zapewnionych, że korzysta on z regularnych superwizji. Termin ten dla większości z nas może wydawać się dosyć egzotyczny. W istocie jest to jednak niezwykle istotny element pracy każdego terapeuty. Dowiedz się czym jest superwizja i jakie znaczenie ma nie tylko dla przeprowadzającego terapię, ale także dla pacjenta.

Czym w ogóle jest superwizja?

Superwizja to metoda pracy, która stosowana jest nie tylko przez psychoterapeutów czy psychiatrów, ale także adeptów wielu innych dziedzin. Korzystają z niej na co dzień także pracownicy socjalni czy inne osoby, które na co dzień pracują z ludźmi i mierzą się z ich problemami. W kontekście psychoterapii superwizja jest jednak niezwykle istotnym elementem pracy.

Czym charakteryzuje się superwizja?

Superwizja to w istocie nic innego, jak tylko konsultacja, której regularnie poddaje się psychoterapeuta. W praktyce ogranicza się ona do omawiania poszczególnych przypadków, z którymi terapeuta mierzy się na sesjach. Może ona mieć charakter grupowy lub indywidualny, jednak zawsze prowadzona jest przez superwizora, czyli osobę obiektywną, która swoim doświadczeniem pomaga terapeucie kształcić się i unikać błędów. Warto zaznaczyć, że podczas superwizji terapeuta nie ujawnia danych osobowych swoich pacjentów ani żadnych szczegółów, po których można byłoby ich rozpoznać. 

Superwizja a kompetencje terapeuty

Wiele osób zastanawia się, czy terapeuta, który potrzebuje bezustannej kontroli jest w istocie kompetentny, aby pracować z pacjentami. Warto zaznaczyć, że poddawanie się regularnym superwizjom nie świadczy o niekompetencji terapeuty. Wręcz przeciwnie, daje świadectwo tego, że jest on osobą, która nieustannie pracuje nad sobą, a swój profesjonalizm poddaje obiektywnej kontroli osoby z zewnątrz. Tego typu konsultacje dają szersze spojrzenie na problemy pacjentów i tym samym sprawiają, że ich współpraca z psychoterapeutą jest jeszcze bardziej efektywna. 

Kim jest superwizor?

Superwizor, który prowadzi sesje z psychoterapeutą sam także nim jest. Uprawnieniem do wykonywania swoich obowiązków jest dla niego, oprócz certyfikatu psychoterapeuty, także specjalny certyfikat superwizora psychoterapii. Musi on także spełnić wiele dodatkowych wymogów, spośród których wymienić można między innymi:

• optymalne doświadczenie w praktykowaniu zawodu,
• odpowiednia ilość godzin własnej superwizji.

Dla psychoterapeuty superwizor jest mentorem i nauczycielem, który pozwala na konsultowanie trudnych emocji oraz dostarcza konstruktywnej krytyki. Posiadanie kogoś, kto jest w stanie spojrzeć z dystansu na cały proces psychoterapeutyczny jest niezwykle ważne dla każdego profesjonalisty. Superwizor może bowiem dostrzec kwestie i problemy, których terapeuta z jakiegoś powodu nie widzi. 

Dlaczego superwizja ma znaczenie także dla pacjenta?

Celem superwizji jest zapewnienie psychoterapeucie przestrzeni do refleksji, która pozwoli na obiektywne przyjrzenie się pracy z pacjentami. Dla samych pacjentów ma ona także bardzo duże znaczenie.

Dlaczego?

Przede wszystkim superwizja jest warunkiem ciągłego rozwoju terapeuty. Pozwala ona na rozszerzenie jego horyzontów i pozwania nowych perspektyw. Praca z takim profesjonalistą zapewnia pacjentom najwyższą jakość usług. Właśnie dlatego przed wyborem psychoterapeuty warto zwrócić uwagę na to czy jest on poddawany regularnym superwizjom. Wiele renomowanych placówek zdrowia psychicznego zatrudnia wyłącznie psychoterapeutów, którzy regularnie się superwizują. 

Korzystanie z superwizji to szansa nie tylko dla samego profesjonalisty, ale także dla jego pacjentów. Ciągły rozwój, praca nad sobą oraz poznawanie nowych perspektyw pozwalają na prowadzenie jeszcze bardziej skutecznych sesji terapeutycznych.

Artykuł napisała:
Magdalena Polena – copywriterka, dziennikarka, freelancerka.
Na co dzień kolekcjonuje niepotrzebne fakty i wychowuje trzy koty.

Źródło:

• Sanders, Pete ; Stańczyk, Agnieszka: Sztuka prowadzenia poradnictwa przez telefon. Kraków: Wydaw. WAM, 2004.