Depresja czy choroba dwubiegunowa? Co należy wiedzieć o zaburzeniach nastroju

Kobieta z zaburzeniami nastroju i depresją

Zaburzenia nastroju to choroby cywilizacyjne, które nieodłącznie związane są z obecnym trybem życia. Szacuje się, że nawet półtora miliona Polaków cierpi na depresję, a statystyki mogą być niepełne, ponieważ wielu z nas nadal broni się diagnozowaniem i leczeniem chorób psychicznych. Oprócz depresji bardzo często spotykamy także zaburzenia dwubiegunowe. Czym różnią się od siebie te dwa schorzenia i jak je leczyć? Podpowiadamy.

Depresja – co to za choroba?

Depresja jest chorobą psychiczną o stosunkowo szerokim spektrum i bardzo wielu rodzajach. Wszystkie jednak łączą ze sobą towarzyszące chorobie objawy, czyli trwałe obniżenie nastroju, brak zainteresowania światem zewnętrznym, problemy z zachowaniem higieny i funkcjonowaniem we współczesnym świecie. Chociaż bardzo często mylona ze zwykłym smutkiem depresja wymaga profesjonalnego i kompetentnego leczenia, w przeciwnym razie może doprowadzić pacjenta nawet do próby odebrania sobie życia.

Choroba afektywna dwubiegunowa – czym się wyróżnia?

Choroba afektywna dwubiegunowa bardzo często przez osoby nieznające tematu porównywana jest do depresji. Tymczasem są to dwa bardzo różne schorzenia. Osoby cierpiące na zaburzenia dwubiegunowe żyją bezustannie w dwóch skrajnych stanach. Jeden z nich to depresja, której objawy nie różnią się znacznie od tych, które towarzyszą różnego rodzaju zaburzeniom depresyjnym. Tym, co wyróżnia chorobę afektywną dwubiegunową jest mania lub hipomania.

Stan ten regularnie przeplata się z epizodami depresyjnymi i jest ich skrajnym przeciwieństwem. Chory będący w manii czuje:

  • przypływ sił,
  • nie może powstrzymać się od działania,
  • ma zaburzenia snu,
  • jego libido wzrasta,
  • poczucie odpowiedzialności i refleksyjności ulatnia się.

W tym okresie chorzy mają skłonność do podejmowania nieprzemyślanych i skrajnie niebezpiecznych decyzji, które mogą zaważyć na całym ich życiu.

Jak zdiagnozować te zaburzenia nastroju?

Zarówno depresja, jak i choroba dwubiegunowa powinny być dobrze zdiagnozowane, aby móc potem wdrożyć odpowiedni dla nich sposób leczenia. Jeżeli więc zauważymy u siebie objawy któregoś z tych zaburzeń warto skonsultować się ze specjalistą. Najlepszym wyborem będzie doświadczony lekarz psychiatra, który przeanalizuje wszystkie objawy towarzyszące potencjalnym chorobom, wystawi diagnozę i skieruje nas na odpowiednie leczenie. Niezależnie od tego czy podejrzewam u siebie CHAD, czyli może „tylko” depresję, samodiagnoza nie jest dobrym pomysłem. Najlepszym rozwiązaniem w obydwu tych przypadkach będzie udanie się do lekarza lub doświadczonego terapeuty.

Leczenie depresji vs leczenie CHAD – czym się różni?

Kobieta cierpiąca na chorobę dwubiegunową
Źródło: Pexels.com

Zarówno choroba afektywna dwubiegunowa, jak i depresja wymagają kompleksowego leczenia, które jest połączeniem psychoterapii i stosowania odpowiednich medykamentów. W przypadku leczenia depresji najczęściej stosuje się leki z grupy SSRI lub SNRI. Mają one za zadanie przywrócenie prawidłowej równowagi w procesach wydzielania się serotoniny, dopaminy i innych neuroprzekaźników w mózgu.

Jeżeli zachodzi taka potrzeba, dobiera się także leki przeciwlękowe. W przypadku CHAD leczenie musi być uzupełnione o leki będące stabilizatorami nastroju, czasami wchodzą w grę także leki przeciwpsychotyczne – na przykład kwetiapina czy lit. Te dwie choroby różnią się także czasem trwania leczenia. Z depresji można wyjść i rozpocząć po niej całkowicie wolne od tabletek życie. W przypadku zaburzeń dwubiegunowych leczenie zazwyczaj trwa do końca życia chorego. Choroba często jednak wchodzi w remisje i nie zaburza codziennego funkcjonowania.

Artykuł napisała:
Magdalena Polena – copywriterka, dziennikarka, freelancerka.
Na co dzień kolekcjonuje niepotrzebne fakty i wychowuje trzy koty.

Źródło:

  • Adam Bilikiewicz, Włodzimierz Strzyżewski: Psychiatria: podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1992, s. 323–341.,
  • Stanisław Pużyński, Jacek Wciórka: Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. Kraków: UWM „Vesalius”, 2007, s. 107–116.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.