Dysleksja w niektórych kręgach nazywa jest plagą XXI wieku. Rzeczywiście, chociaż w poprzednim stuleciu mało kto wiedział, czym jest dysleksja, objawy tego zaburzenia ma dzisiaj w Polsce co dziesiąte dziecko, a w niektórych regionach nawet co szósty uczeń.
Coraz powszechniejszy problem
Jak donosi Gavin Reid w publikacji „Dysleksja Podręcznik Praktyka” problem ten zamiast maleć, prawdopodobnie będzie się w kolejnych latach nasilał lub co najmniej pozostawał na tym samym poziomie. Twierdzenie to opiera się na wiedzy na temat tego, w jaki sposób powstaje dysleksja, przyczyny tego zjawiska należy upatrywać w ludzkiej genetyce. Dziedziczność choroby powoduje, że trudno pozbyć się objawów, które daje dysleksja, ćwiczenia opracowane przez specjalistów mogą jednak pomóc w nauczeniu się zasad ortografii czy płynnego czytania ze zrozumieniem.
Objawy dysleksji
Gdy słyszy się słowo dysleksja, objawy od razu kojarzą się z trudnościami w nauce pisania. Zaburzenie to ma jednak wiele różnorodnych postaci, które utrudniają życie i naukę w różnym stopniu. Ze względu na różne przyczyny dysleksji można wymienić chociażby takie jej typy jak:
dysleksję wizualną,
dysleksję integracyjną,
dysfunkcje percepcji.
W zależności od tego, jakiego konkretnie typu ktoś ma dysleksję, ćwiczenia pomagające w zlikwidowaniu jej następstw i objawów mogą się znacząco od siebie różnić.
Poszczególne rodzaje dysleksji
Na wstępie warto omówić sobie następujące kwestie: czym charakteryzują się poszczególne rodzaje, na które dzieli się dysleksja, przyczyny i objawy konkretnych typów, sposoby radzenia sobie ze schorzeniem i minimalizowania jego wpływu na normalne funkcjonowanie człowieka na różnych etapach jego życia.
Podstawowym podziałem, podawanym przez badaczy, jest rozróżnienie na dysleksję rozwojową i nabytą. Ta pierwsza towarzyszy dziecku od momentu urodzenia i jest wynikiem pewnych zaburzeń neurologicznych w płatach skroniowych i potylicznych, a także w płacie czołowym mózgu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że dysleksja rozwojowa nie jest w żaden sposób związana z ogólnym ilorazem inteligencji czy upośledzeniem umysłowym. Schorzenie to utrzymuje się przez całe życie i wielu osobom, którym towarzyszy dysleksja, objawy udało się zredukować do absolutnego minimum. Objawy dysleksji rozwojowej można podzielić na następujące rodzaje:
dysleksja słuchowa – polegająca na zaburzeniach percepcji słuchowej i funkcji językowych
dysleksja wzrokowa – najłatwiejsza do zidentyfikowania dysleksja, objawy tego typu schorzenia to problemy z zapamiętywaniem wrażeń wizualnych oraz trudności z koordynacją wzrokowo-ruchową
dysleksja integracyjna – jest to najtrudniejsza do zdiagnozowania dysleksja, przyczyny tego zjawiska to zaburzenia współpracy zdolności percepcyjno-motorycznych, zwanych także umiejętnościami percepcyjno-ruchowymi
Metody postępowania przy dysleksji
Źródło: pixabay.com
W dzisiejszych czasach objawy, przyczyny i metody leczenia dysleksji zostały już tak dobrze opisane, m.in. w książce Gavina Reida pt. „Dysleksja Podręcznik Praktyka”, że osoby cierpiące na to zaburzenie mają szanse na prowadzenie zupełnie normalnego życia społecznego, rodzinnego i zawodowego. Wystarczy, że rodzice na odpowiednio wczesnym etapie życia dziecka zidentyfikują jego problemy z czytaniem i pisaniem i udadzą się do specjalisty.
Badania pokazują, że jeśli od razu po rozpoznaniu schorzenia dziecko z dysleksją zacznie robić ćwiczenia dla dyslektyków – szanse na pokonanie zaburzenia są bardzo duże. Jakie są najskuteczniejsze ćwiczenia na dysleksję? Wyróżnia się ćwiczenia usprawniające funkcje słuchowo-językowe, funkcje wzrokowe oraz koordynację wzrokowo-ruchową. Aby jednak najskuteczniej wyeliminować objawy dysleksji, najlepiej, jeśli wykonuje się różnorodne zadania.
Przyczyny genetyczne dysleksji
Chociaż w dzisiejszych czasach jednym z najczęściej występujących u dzieci zaburzeń jest właśnie dysleksja, przyczyny tego zjawiska nie zostały do końca ustalone. Z pewnością rodzice, którzy martwią się, że popełnili jakieś błędy wychowawcze, nie powinni się zadręczać. Badania pokazują bowiem, że dysleksja rozwojowa ma bardzo często podłoże genetyczne, a więc jej występowanie jest niezależne od wychowania.
Artykuł napisał:
David Reid – psycholog związany z University of British Columbia, w swojej działalności naukowej zajmujący się zagadnieniem edukacji, zaburzeń rozwojowych oraz problemami w uczeniu się
