Depresja nie jest przedłużonym smutkiem, ani przypadłością sezonową. To poważna choroba kliniczna, która wymaga odpowiedniego leczenia. Osoby chore bardzo często są niezrozumiane zarówno przez bliskich, jak i społeczeństwo. Tymczasem według statystyk nawet półtora miliona Polaków zmaga się z depresją. Dowiedz się wszystkiego, co trzeba wiedzieć o tej chorobie oraz w jaki sposób skutecznie ją leczyć.
Czym depresja różni się od obniżenia nastroju?
Pomimo wielu kampanii uświadamiających mnóstwo osób, wciąż jeszcze utożsamia się depresję z poczuciem przewlekłego smutku, który można zwalczyć wychodząc na spacer lub spożywając pokaźną miskę pysznego makaronu. Tymczasem nic bardziej mylnego. Depresja to choroba, która bez odpowiedniego leczenia, będącego połączeniem psychoterapii i dobrze dobranych leków, może wyniszczyć człowieka.
Depresję od przewlekłego smutku różni przede wszystkim to, że zaburza ona codzienne życie i trwa niezależnie od okoliczności. Chorego przytłacza wykonywanie codziennych obowiązków, a funkcjonowanie w społeczeństwie staje się dla niego niemożliwe. Jeżeli zauważymy takie objawy u siebie lub któregoś ze swoich bliskich, powinniśmy jak najszybciej zareagować.
Jakie są objawy depresji?
Źródło: Pexels.com
Depresja to choroba, która przybiera różne formy i u każdego pacjenta może objawiać się nieco inaczej. Istnieje jednak szereg objawów, które wskazują na tę chorobę i zdecydowanie powinny być one poddane diagnozie. Są to między innymi:
trwające ponad dwa tygodnie obniżenie nastroju,
spadek zainteresowania otoczeniem,
spadek zainteresowanie pracą, a także pasją i hobby,
problemy z zachowaniem higieny osobistej,
utrata lub przyrost wagi ciała,
myśli lub zachowania samobójcze,
myśli rezygnacyjne,
zmniejszenie libido,
bezsenność,
brak aptetytu,
nadmierny apetyt,
poczucie chronicznego zmęczenia.
Przyczyny depresji – co ją powoduje?
Depresja to choroba nad którą trwają intensywne badania naukowe. Wciąż jednak nie jesteśmy w stanie konkretnie odpowiedzieć na pytanie skąd się bierze. Bardzo dużo zależy od indywidualnego przypadku, istnieją jednak konkretne teorie. Naukowcy wskazują, że u niektórych chorych przyczyną może być nieprawidłowa budowa mózgu. Istnieje także teoria mówiąca o dziedziczeniu depresji. Bardzo często jednak, choroba ta jest wynikiem wydarzeń, które pojawiają się w naszym codziennym życiu. Czynnikami zaostrzającymi ryzyko zachorowania jest przewlekły stres, nagłe traumatyczne wydarzenie w życiu, zmiany hormonalne, a także uzależnienie od alkoholu, hazardu lub narkotyków.
Leczenie depresji – jakie metody są dostępne?
Kluczem do wyjścia z depresji jest jej prawidłowe leczenie. Nie warto więc brać pod uwagę dobrych rad z rodzaju „weź się w garść” czy „inni mają gorzej”. Nieleczona depresja najczęściej sama nie zniknie, wręcz przeciwnie, może się tylko pogłębić lub po jakimś czasie wrócić ze zdwojoną siłą. Warto więc szybko poszukać odpowiedniego specjalisty.
Kompleksowe leczenie depresji powinno opierać się na dwóch filarach – farmakoterapii i psychoterapii.Powinniśmy więc odwiedzić zarówno terapeutę, jak i lekarza psychiatrę. Te dwie drogi powinny być ze sobą ściśle powiązane. Kompleksowo dobrane leki pomogą nam pozbyć się fizjologicznych efektów depresji, takich jak lęk, bezsenność, brak apetytu czy libido. Wyrównanie neuroprzekaźników, takich jak serotonina czy dopamina jest niezwykle istotne w leczeniu depresji. Nie warto bać się leków antydepresyjnych. Nowoczesne, dobrze dobrane preparaty nie uzależniają i nie powodują zmiany osobowości. Mogą natomiast znacznie podnieść komfort naszego życia i pomóc skupić się na terapii.
Artykuł napisała:
Magdalena Polena – copywriterka, dziennikarka, freelancerka.
Na co dzień kolekcjonuje niepotrzebne fakty i wychowuje trzy koty.
Źródła:
Adam Bilikiewicz, Włodzimierz Strzyżewski: Psychiatria: podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1992, s. 323–341.,
Stanisław Pużyński, Jacek Wciórka: Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. Kraków: UWM „Vesalius”, 2007, s. 107–116.
