Skuteczne leczenie depresji. Formy leczenia, o których musisz wiedzieć!

Depresja bardzo często nazywana jest chorobą naszych czasów – chorobą XXI wieku. Chociaż często mylona jest z przedłużonym smutkiem lub po prostu niezadowoleniem z życia, tak naprawdę jest bardzo poważną przypadłością kliniczną, na którą może cierpieć nawet półtora miliona naszych rodaków. Kluczem do wyjścia z choroby i odzyskania radości życia jest prawidłowe leczenie. Dowiedz się jakie jego formy są najbardziej skuteczne.

Depresja – czym charakteryzuje się ta choroba?

W ostatnich latach miało miejsce wiele kampanii uświadamiających, które miały na celu wyplenienie powszechnego przekonania o tym, że depresję można leczyć za pomocą długich spacerów i popularnego „wyjścia do ludzi”. Choroba ta dotyka bowiem coraz większej liczby osób, a jej objawy i symptomy, które generuje stają się bardzo poważnym problemem społecznym.

Jak odróżnić depresję od zwykłego smutku?

Głównym czynnikiem definiującym depresję jest jej negatywny wpływ na całe nasze codzienne życie. Obniżony nastrój utrzymuje się długo i nie wynika z żadnych czynników zewnętrznych. Chory ma problem z wykonywaniem najprostszych czynności, a jego prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie staje się niemal niemożliwe. Właśnie dlatego, jeżeli mamy poczucie, że choroba mogła dotknąć któregoś z naszych bliskich, warto jak najszybciej udać się do lekarza specjalisty.

Jak poznać, że chorujemy na depresję? 

Objawy depresji mogą różnić się od siebie w zależności od indywidualnego przypadku. Warto jednak zdawać sobie sprawę z istnienia pewnych uniwersalnych kryteriów, które wskazują na właśnie tę chorobę i powinny być jak najszybciej poddane profesjonalnej diagnozie.

Mowa między innymi o takich objawach jak:

• obniżenie nastroju, które utrzymuje się przez kilka tygodni i jest niezależne od czynników zewnętrznych,
• spadek zainteresowania światem zewnętrznym,
• stosunkowo gwałtowna utrata lub wzrost masy ciała,
• problemy ze snem,
• poczucie chronicznego zmęczenia,
• problemy z higieną osobistą,
• spadek libido,
• myśli lub zachowania samobójcze,
• spadek zainteresowania ważnymi wcześniej dla chorego kwestiami, takimi jak hobby czy kariera.

Znaczenie psychoterapii w leczeniu depresji    

Leczenie depresji wymaga kompleksowego działania. Jednym z dwóch jego filarów jest psychoterapia, której znaczenia nie można nie docenić. Podczas pracy z terapeutą chory jest w stanie zrozumieć jakie mechanizmy, wydarzenia i sposoby myślenia wpędziły go w chorobę. Pomoc w uporaniu się z wewnętrznymi demonami, ale także wyrobienie w sobie mechanizmów, które pozwalają na radzenie sobie z symptomami choroby – to najważniejsze cele psychoterapii, która pomaga leczyć depresję. Zwykle skierowanie na terapię otrzymujemy od lekarza psychiatry.

Znaczenie leków w leczeniu depresji

Najważniejszym elementem leczenia depresji jest odpowiednio dobrana farmakoterapia. Leki muszą zostać nam przepisane przez lekarza psychiatrę, który dobierze je do naszego stanu zdrowia oraz indywidualnych symptomów i potrzeb.

Warto zdawać sobie sprawę z tego, ze leki przeciwdepresyjne nie powodują uzależnienia i nie zmieniają osobowości pacjenta, a ich demonizowanie nie ma absolutnie żadnych podstaw. Przyjmowanie leków ma za zadanie jedynie przywrócić równowagę chemiczną w mózgu, która zostaje zaburzana w procesie choroby. Szczególnie istotne jest zaś wyrównanie poziomu wydzielania się takich neuroprzekaźników jak serotonina czy noradrenalina. Najczęściej stosowane grupy leków antydepresyjnych to SSRI lub SNRI. Dobrze dobrane leki są filarem leczenia. Podnoszą komfort naszego życia i pozwalają skupić się na przeprowadzanej terapii.

Artykuł napisała:
Magdalena Polena – copywriterka, dziennikarka, freelancerka.
Na co dzień kolekcjonuje niepotrzebne fakty i wychowuje trzy koty.

Źródło:

• Adam Bilikiewicz, Włodzimierz Strzyżewski: Psychiatria: podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1992, s. 323–341.,
• Stanisław Pużyński, Jacek Wciórka: Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. Kraków: UWM „Vesalius”, 2007, s. 107–116.